Zestresowana psychika może być przyczyną wysokiego ciśnienia krwi. Jednak wysokie ciśnienie krwi nie zawsze jest spowodowane stresem i innymi obciążeniami. Często najpierw pojawiają się problemy fizyczne, które z kolei mogą prowadzić do wysokiego ciśnienia krwi i chorób psychicznych.
W przypadku wysokiego ciśnienia krwi zostało naukowo udowodnione, że oprócz czysto fizycznych przyczyn, ważną rolę odgrywa również czynnik psychologiczny. Emocje takie jak gniew, wściekłość i silne lęki prowadzą do stanów napięcia w ciele, dlatego czujemy się zestresowani. Jeżeli ten stres psychiczny nie może zostać rozładowany (np. poprzez rozmowę, sport, ćwiczenia relaksacyjne) i stany te powtarzają się lub utrzymują się stale, może to prowadzić do problemów psychicznych, ale także do chorób fizycznych.
Stany napięcia mogą podnosić ciśnienie krwi. W sytuacjach stresowych, ciśnienie krwi wzrasta ogromnie z powodu wzrostu adrenaliny. Możliwe skutki uboczne to bóle głowy, dzwonienie w uszach, napięcie i problemy z przewodem pokarmowym. Osobom z wysokim ciśnieniem krwi często trudno jest dać upust swojej złości i przekazać swoje uczucia. Utrzymują one pokrywę na garnku, że tak powiem.
Ciągły stres powoduje choroby
Ciągłe negatywne emocje powodują stres w sensie ciężaru. Każdy człowiek ma pewien obszar fizyczny, który jako pierwszy reaguje na sytuacje stresowe dolegliwościami. Niektórzy najpierw odczuwają dolegliwości ze strony serca (np. w postaci zaburzeń rytmu serca), inni przewodu pokarmowego, a jeszcze inni szybko reagują nadciśnieniem tętniczym.
Wysokie ciśnienie krwi jest często niezauważalne, zwłaszcza gdy ludzie myślą, że mają swoje emocje pod kontrolą. Jeśli, na przykład, pomimo złej współpracy, myślisz, że nie jesteś zdenerwowany, kiedy jest inna dyskusja. Pomiary ciśnienia krwi często pokazują coś przeciwnego. Pokazują one, że tłumione uczucia znajdują odzwierciedlenie w wysokim ciśnieniu krwi. Nawet jeśli rozwód ma miejsce, ciśnienie krwi pozostaje nadal wysokie, jeśli stało się już chroniczne. Aby tego uniknąć, należy zmienić swoje życie i/lub w porę poddać się leczeniu.
Podczas długotrwałego stresu, własny hormon organizmu – koryciol – jest uwalniany w większych ilościach. Jest to hormon przetrwania i znajduje się w dużych ilościach u uchodźców, na przykład podczas ich tygodni wysiłku, ponieważ pomaga im wytrzymać przez długi czas. Jeśli w pewnym momencie wydzielanie tego hormonu spada, wówczas człowiek czuje się osłabiony, bezsilny i przygnębiony.
Niestabilne wysokie ciśnienie krwi – czas na działanie
Stres w sensie napięcia emocjonalnego powoduje, że ciśnienie krwi gwałtownie wzrasta. W chwili stresu ciśnienie krwi wzrasta; po ustąpieniu sytuacji ponownie spada. Jeśli wartości ciśnienia krwi wzrastają tylko podczas stresu fizycznego lub psychicznego, ale poza tym są w normie, jest to tzw. niestabilne nadciśnienie. Teraz nadszedł czas na działanie. Należy przyjrzeć się swojemu stylowi życia i poprawić go. Zazwyczaj oznacza to mniej stresu, więcej ćwiczeń, zdrowsze odżywianie, niepalenie, mniej alkoholu.
Szczególnie osoby po 40 roku życia często mają niestabilne wysokie ciśnienie krwi. Jeśli przyczyną są problemy psychologiczne, najlepiej poddać się psychoterapii. Jeśli nic nie zrobisz, istnieje niebezpieczeństwo, że wysokie ciśnienie krwi zostanie fizycznie utrwalone, a niestabilne wysokie ciśnienie krwi stanie się stabilne. Oznacza to, że wartości ciśnienia krwi są wtedy stale powyżej 160/95 mmHg. Dzieje się tak często, gdy ludzie nie są świadomi swojego gniewu lub tłumią go, bo boją się konfrontacji z konfliktem. Jeśli ciśnienie krwi jest już stabilnie wysokie, w wielu przypadkach konieczne jest zastosowanie leków, aby je obniżyć (oprócz zdrowego stylu życia).
Nie należy przeceniać psychiki
Nie należy jednak psychologizować wszystkich fizycznych problemów i chorób. Chociaż psychika może być przyczyną wysokiego ciśnienia krwi i problemów sercowo-naczyniowych, to nie jest ona w żadnym wypadku przyczyną we wszystkich przypadkach. Niektórzy pacjenci wmawiają sobie, że ich wysokie ciśnienie krwi ma podłoże psychologiczne, ponieważ nie chcą brać leków i wolą postrzegać je jako problem psychologiczny.
W wielu przypadkach wysokie ciśnienie krwi występuje najpierw (z powodu choroby fizycznej, takiej jak cukrzyca) i tylko ten stan ma z czasem wpływ na psychikę i prowadzi do późniejszej depresji (która z kolei szkodzi ciśnieniu krwi). Szczególnie w przypadku chorób przewlekłych (np. przewlekły ból), depresja często nie jest przyczyną, ale konsekwencją.
Zwracanie uwagi na ciało i umysł
Dla niektórych pacjentów z wysokim ciśnieniem krwi, zalecane jest leczenie medyczne choroby fizycznej oraz psychoterapia. Dzieje się tak np. w przypadku, gdy choroba fizyczna już istnieje i trwale się ujawniła. W takich przypadkach coraz trudniej jest zachować produktywność, pojawiają się lęki egzystencjalne, zwłaszcza u osób po 40. roku życia. Na końcu tego rozwoju zwykle jest depresja, chyba że ktoś w porę rozpoczął terapię.
Należy przyjrzeć się obu aspektom. Zarówno ciała, jak i psychiki. Sama psychika rzadko jest przyczyną problemów danej osoby. Przy wysokim ciśnieniu krwi nie należy opierać się środkom przeciwnadciśnieniowym, w przeciwnym razie zaczyna się strach przed wysokim ciśnieniem krwi i wszystko tylko się pogarsza. Często wystarcza mała dawka leku i ciśnienie krwi normalizuje się. Wtedy możesz i powinieneś znów uprawiać sport i czuć się lepiej.
Jak leczyć wysokie ciśnienie krwi?
Leki na wysokie ciśnienie krwi są również pomocne, jeśli z powodu ciśnienia krwi zbytnio ograniczasz swoje życie. Wiele osób uważa, że z powodu wysokiego ciśnienia krwi nie wolno im się trochę ekscytować i stają się całkowicie niezdolni do działania. Boją się swoich uczuć, ponieważ uważają, że nie mogą ich doświadczyć, ponieważ w przeciwnym razie zachorują lub jest to niebezpieczne, ponieważ mogą mieć atak paniki lub atak serca, na przykład. Strach ten prowadzi do silnych zachowań unikających. Ludzie żyją wtedy tylko połowicznie, często wycofują się i nie ufają już niczemu. To otwiera drogę do depresji.
Leki mogą pomóc obniżyć lub ustabilizować ciśnienie krwi podczas tej fazy i umożliwić pacjentom radzenie sobie z chorobą. Z chroniczną złością, na przykład, możesz i powinieneś się złościć i pozwolić swoim uczuciom wyjść na zewnątrz. W razie potrzeby możesz skorzystać z psychoterapii, aby popracować nad swoimi problemami. Najważniejsze jest to, aby zacząć żyć dalej i nie dać się złapać w pułapkę z powodu swoich obaw o zdrowie.